Onbeşte Bir

Yayınlanma vaktini şaşmış bir yazı, bugünden en az üç ay öncesi... Zaman durmuyor...

Her şey onbeşte bir gelip temizlik işlerine yardım edecek birini aramamla başladı. Daha doğrusu tam öyle olmadı, her şey çoğu zaman olduğu gibi üst üste geldi. Ve ben bu karpuzları taşıyamıyorum, hatta hiçbirnini halledemiyorum, en iyisi yazayım bunları dediğimde, listenin en başında bu konu vardı, temizlikçi yardımcı konusu.

Listeye bakıp afallamıştım, onca dert arasında belki de en önemsiz sayılabilecek başlıkken bu, nasıl en tepeye çıkıp, beni en çok darlayanlar arasında birinci sırada yer alabiliyordu. Anlam veremesem de, düşündükçe içimi şişiriyordu.

Olur arada bana, biraz alışkınım buna. Özellikle bir şeyler üst üste geldiğinde, bir türlü kaçınma ya da savunma mekanizmasıdır bilmiyorum ama pek de öyle çaktırmayan konu gelir baş köşeye oturur. Yani o ana dek anlamadıysam o zaman anlarım aslında oldukça iç sıkıntılı bir dönemde olduğumu. İnsan işte, tuhaf bir şey...

Neydi diğer konular, ikinci çocuk sonrası yeniden başlayan ve bir türlü adapte olunamayan iş ortamıydı, büyük çocuğun yeni verileceği okuldu,  basarım giderim tehdidinde bulunan bakıcıydı, bundan sonrası için yeni bir hayat kurma düşüydü...Konu bunlar bunlarken, temizlikçi en temiz sayfa gibiydi sanırım. Kandırıkçı bir temizlikçi geldi arada misal, demek insanlar gerçekten yalancı dedirtti bana, hala inanıyorum çoğu zaman çünkü, her şeyin özünde iyi yürekli, temiz ve her türlü çabaya değer olduğuna. Türlü tokat yemiş olsam da orda burda, o zamanda şu zamanda...

Sonra ne oldu da bu yazıya meylettim. Temizlikçi sorunum çok tatlı ve süprizli bir şekilde halloldu. Ve hallolduğu gün, ben hem oğlana yeni okul bulur gibi oldum, hem bundan sonrasının daha güzel bir gelecek olabilmesi için minik de olsa bir adım atabildim, hem de kendimi aylar sonra bakıma sokabildim...Demek ki neymiş, her şey tuhaf şekilde listenin en başına koyduğum başlıkla ilintiliymiş. Bilmiyormuşum sadece.

O zaman bazen gerçekten sadece akışına bırakmak ve sakin kalabilmek lazım belki de... Her şeyin bir zamanı var ve akacak yolu su buluyor illa ki... Kendime sık sık dediğim gibi, dünya benim omuzlarımda dönmüyor, unutuyorum...